μαλλια κουβαρια

Ρε, απλα δε παιζει η κατασταση. Δεν μπορω να εξηγησω γιατι ολα πρεπει να ειναι τοσο μπερδεμενα.. Τα χω κανει μανταρα. Αν μου ζητουσαν να περιγραψω με συναισθηματα αυτα που νοιωθω θα ηταν τα εξης: στεναχωρια, εκνευρισμος, απογοητευση, πονος. Ειμαι τρελα μπερδεμενη, νοιωθω να εχει κατσει ενας ελεφαντας πανω στο στηθος μου και να μου κοβει την αναπνοη.. Και βγαινει παντου, στη σχολη, στην οδηγηση, στην καθημερινη μου ζωη.. Δε μπορω να συγκεντρωθω σε τιποτα, ειμαι τρελα αγχωμενη, ανησυχω για ακυρα πραγματα, δεν παω στιβο.. Χρειαζομαι διακοπες.. Ευχομουν να ειχα καποιον να μιλησω αλλα δεν βρισκω κανεναν που να ειναι κοντα μου και να μπορει να καταλαβει ολα αυτα, και ετσι θυμηθηκα αυτο το blog.. Απο τη στιγμη που οταν μιλαω σε ανθρωπους το μετανιωνω, θα καλυφθω με την ανωνυμια που μου προσφερει αυτο.. Αν διαβασει κανεις τις αναρτησεις μου θα με περασει τουλαχιστον για καταθλιπτικη :ρ Η αληθεια ειναι οτι γραφω εδω μονο σε τετοιες περιοδους!
 Ρε τα πραγματα απλα εχουν γαμηθει.. Δε μπορω να τα βρω με το παρελθον μου καταρχας. Μονο που τα σκεφτομαι νοιωθω εναν κομπο μεσα μου. Νοιωθω οτι οι μαλακιες που εχω κανει στη ζωη μου βγαινουν ξανα και ξανα μπροστα μου. Για καθε πραγμα που κανω μετανιωνω.. Αισθανομαι οτι αν ημουν απλα κλεισμενη στο σπιτι χωρις να μιλαω σε κανεναν θα ηταν λιγο καλυτερα για μενα και για τους αλλους γυρω μου! Επιμενω να ριχνω συνεχως το φταιξιμο στον εαυτο μου και μια φωνη μου λεει μεσα μου οτι αληθεια δεν εχω λογο να το κανω αλλα δεν την ακουω...
Εχω χασει την ικανοτητα μου να εκφραζομαι.. Ολο μπερδευομαι και οταν παω να μιλησω τα κανω μανταρα, και μετα λεω τωρα δε θα πω τιποτα και ολα γινονται χειροτερα.. Ρε μα τω θεω εχω ολη τη διαθεση να τα κανω περα και να ειμαι ξανα φυσιολογικη, να ειμαι κομπλε στη σχολη μου, να γυρισω στη γυμναστικη μου, να διαβαζω τα βιβλια μου, να τα παω καλα με το αγορι μου, να βγαινω κανονικα με τους φιλους μου, να διασκεδαζω, να ξεχνιεμαι, αλλα κατι με κραταει κατω.. Και ξερω οτι αυτο ειναι ο εαυτος μου.. Εχω αρχισει να σκεφτομαι να παω στον ψυχολογο της σχολης για την ακριβεια.. Αλλα παλι κατι με κραταει.. Αααααα je ne sais pas :/
Εχω γινει μια κωλοεγωιστρια, εγωκεντρικη σκυλα, κυκλοθυμικη μεχρι αηδιας, που ολο την νοιαζει τι θα πει ο κοσμος... Δεν εχει συνειδητοποιησει οτι δεν ειναι δικη της δουλεια το τι λενε οι αλλοι για αυτην... Καταπιεζομαι συνεχως απο τον εαυτο μου.. Μονη μου θετω τα ορια μου, μονη μου μου κοβω τα φτερα και δεν φταιει κανεις αλλος!!! Νοιωθω τυψεις για τα παντα.. Νομιζω πρεπει να σταματησω να σκεφτομαι την καθε μου κινηση και να κανω επιτελους οσα εχω στο μυαλο μου.. Πρεπει να χαλαρωσω λιγο.. I NEED VACATIONS!! And i keep telling myself οτι πλησιαζουν τα χριστουγεννα και να κανω λιγη υπομονη.. Αλλα ξερεις ποσο απειρο διαβασμα εχω να ριξω τα χριστουγεννα? Τελος παντων...
Εκανε και ο μπαμπας μου προσφατα ενα χειρουργιο και αγχωθηκα παρα πολυ και γι αυτο.. Και ποσο σε νοιαζει εσενα που το διαβαζεις τωρα... Ποσο σε νοιαζουν ολα αυτα!!.. Παντως οσο περναει ο καιρος νομιζω τα πραγματα καλυτερευουν.. Και οσο κοιταζω τα προηγουμενα προβληματα μου βλεπω οτι ειμαι αληθεια σε καλυτερη θεση.. Απλα πρεπει να πιασω παλι επαφη με τον εαυτο μου, μονο τοτε θα γινω καλα νομιζω..! |Αυτα για σημερα. Νομιζω νοιωθω ηδη λιγο καλυτερα, αν και σε λιγο θα μαι σκατα παλι :ρ Anywayzzzzzzzzzzzz!
 Τα φιλια μου.
http://youtu.be/u7K72X4eo_s

Oh no, I've said too much, I haven't said enough....

και μετα απο δυο χρονια να μαι παλι... ποσο διαφορετικα βλεπω αυτα που ζουσα τοτε και ποσο διαφορετικο ειναι το μελλον μου απο αυτο που ειχα φανταστει... αυτα που εζησα και με πονεσαν και γραφτηκαν εδωπερα σημαδεψαν τελικα τη ζωη μου και καθορισαν σημαντικα την πορεια της... παντως βγηκα απ αυτο το λουκι πιο δυνατη και ας ημουν κατω τοτε και δεχομουν χτυπηματα κατω απ τη ζωνη.. τελικα αυτο το πραμα θα με κυνηγαει.. ακομα και τωρα συνεχιζω να ποναω, για πραγματα που δεν ειχα φανταστει ποτε... αποφασισα λοιπον σημερα οτι πρεπει να μαθω να ζω ξανα απ την αρχη, διαφορετικα και κρατωντας ολα οσα εχω μαθει.. η αληθεια ειναι οτι ειμαι παρα πολυ αγχωμενη με τα πραγματα που ζω.. περασα μετα απο μια δυσκολη χρονια στο πανεπιστημιο.. εκεινη την χρονια μπορω να πω οτι εκανα αρκετες βλακειες απ τις οποιες τελικα βγηκα με πολυ μικρο κοστος.. ειδα να συμβαινουν πολυ ασχημα πραγματα διπλα μ και διδαχτηκα απ αυτα.. εκεινη η χρονια μ εδωσε πιο πολλες γνωσεις ζωης, παρα γνωσεις μαθησιακες... και να μαι τωρα, να κανω την μια μαλακια μετα την αλλη, να εκτιθεμαι συνεχως, να ξεπουλιεμαι, να κανω βιαστικες κινησεις, να βρισκομαι παγιδευμενη μεσα σε κατι που το θελω αλλα οχι με αυτον τον τροπο.. και δεν μπορω να το σταματησω κιολας! εχω αφεθει και απλα βλεπω που με παει.. και φωναζω στον εαυτο μου: ξυπνα κλοντιααααααα ξυπνα!! αν δεν ξυπνησεις ποιος θα σε βοηθησει??? εισαι μονη σου εδω... πρεπει να προσπαθησεις να αλλαξεις μονη σου τον εαυτο σου... εχεις ενα απ τα πιο μεγαλα στοιχηματα της ζωης σου εδω... κ αν το κερδισεις τα πραγματα θα ναι πολυ καλυτερα μετα... ανασυγκροτησου και βρες τους στοχους σου... πρεπει να προσπαθησεις και να πετυχεις. δεν υπαρχει αλλη επιλογη για σενα, απλα πρεπει! καντο οπως το κανες τοσες φορες στο παρελθον.. λοιπον, φτανει μ αυτο..

εχω αρχισει να αγχωνομαι και για την εξεταστικη :ρ και αν περασω μαθημα χεσε με! ακομα κ αυτα που διαβαζω αισθανομαι οτι δεν τα ξερω!! αγχωνομαι πολυ και για τα πραγματα που συμβαινουν σε συναισθηματικο επιπεδο σε μενα και στους κοντινους μου.. εχω αρχισει να τα χανω πραγματικα! αγχωνομαι ομως κυριως γι αυτα που συμβαινουν στη χωρα... εχω τοσα πραγματα στο μυαλο μου ρε συ πανω σ αυτο που μαλλον θα το αναλυσω σε καποια αλλη αναρτηση.. εχω επιστρεψει σε φαση blog-ημερολογιο λιγακι :ρ μπας και οργανωσω τη σκεψη μου.. και ξαφνικα εκει που ειχα ενα σορο πραγματα να με βασανιζουν δε μ ερχεται τωρα τιποτα! θα κλεισω λοιπον για σημερα και θα επανελθω σε συντομοτατο χρονικο διαστημα πιο οργανωμενη κ ελπιζω πιο συγκροτημενη.. (και λιγοτερο κουρασμενη κ λιγοτερο στεναχωρημενη και ελπιζω λιγοτερο αγχωμενη..! :ρ) χαιρετω!

http://www.youtube.com/watch?v=xwtdhWltSIg&noredirect=1

μετα απο 6 μηνες.. περιπου..

Βραδυ 19 Οκτωβριου 2010. Αυτη η αναρτηση γραφεται σε μια φαση που δεν ειμαι καλα΄το ξερετε και το ξερω. Για τριτη φορα αυτες τις τελευταιες 5 μερες, δακρυα τρεχουν απ' τα ματια μου. Μη με ρωτατε γιατι.. Δε ξερω. Για το φοβο που νιωθω μεσα μου΄αυτο το ατελειωτο, απαισιο συναισθημα,για αυτα τα χαστουκια που τρωω τον τελευταιο καιρο απο μενα την ιδια και οχι μονο, για την πιστη που εχω χασει πια, για το μελλον που θα ηθελα, μα ποτε δε θα εχω.. Για ολες αυτες που χανονται, για τις μοδες που ολο γινονται και πιο επικινδυνες, για τους ανθρωπους χωρις καρδια,χωρις αισθηματα.. Για οσα παλευω και δε πιστευω οτι θα καταφερω, για αυτην που θελει να λεγεται Claudia και δε ξερω πια ποια ειναι.. Κλαιω γιατι ποναω μεσα μου.. Ολα ειναι μπερδεμενα.. Και μετα απο 16 χρονια ειμαι τοσο κουρασμενη, τοσο εξαντλημενη.. 16 χρονια εσυ, μια λυπημενη ιστορια.. Δε με καταλαβαινουν.. Ειμαι διαφορετικη, παντα ημουν, το ξερω και το δεχομαι.. Την εκτιμω αυτην τη διαφορετικοτητα, οι αλλοι ομως οχι.. Δε μπορουν να με νιωσουν.. Η κανεις δε μπορει να διαβασει την ψυχη μου, η αυτη εχει πια χαθει..

Μετα απο χρονια ειπα παλι ενα ρημα που περσυ δε μ αρεσε γιατι ειχε αλλοιωθει η σημασια του, απ την καταχρηση του. Το ειπα γιατι το ενιωσα, χωρις να το σκεφτω, και την ωρα που το προφερα τρομαξα λιγο. Απο μεσα μου ξυπνησε κατι διαφορετικο, κατι που ειχα χασει και ξεχασει τοσο καιρο. Δε το περιμενα.. Οπως ποτε δε περιμενα οτι σε σενα που το πα, και ξερω οτι διαβαζεις τωρα αυτο, θα ανοιγομουν τοσο πολυ.. Σαγαπαω, σαγαπαω πολυ, επειδη καταφερες μονος σου, ισως χωρις να το επιδιωξεις ποτε, να σου ανοιχτω τοσο.. Ειναι τρεις λεξεις που στις εχω πει τοσες φορες, και εισαι ο μονος. Δε θελω να πιστεψεις οτι I overdo it, I dont, I just feel like that.. Φοβαμαι,φοβαμαι τοσα πολλα.. Στα χω πει τα περισσοτερα που νιωθω, δε ξερω κατα ποσο μ ακουγες.. Πανω απ ολα ομως σε παρακαλω, μη με πληγωσεις και συ, προσπαθησε το.. Σου χω ξαναπει, νιωθω μονη μου.. Δε πρεπει να το χες παρει και πολυ στα σοβαρα. Στεναχωριεμαι, στεναχωριεμαι τοσο πολυ..
Και ξανα φοβαμαι που τα λεω ολα αυτα.. Δε μπορεις, δε μπορουν να τα καταλαβουν. Δεν εχω την παραμικρη ιδεα πως θα τα παρεις. Βασιζομαι στο οτι κατα βαθος νομιζω πως εισαι πολυ συναισθηματικος. Απο σενα ακουσα το πιο ομορφο πραγμα που μου εχουν πει ποτε στη ζωη μου.. Μη φοβηθεις, μη κανεις πισω, σε θελω διπλα μου.. Ποοο, παιζει να κανω απιστευτη βλακεια αυτη τη στιγμη.. Who cares..
Γαμωτο, δε ξερω, δε ξερω τιποτα πια.. Το μονο που θελω ειναι λιγη βοηθεια, γιατι ειμαι κατω και προσπαθω να σηκωθω, ΠΡΕΠΕΙ να σηκωθω.. Βασικα το μονο που ζηταω ειναι αγαπη, εμπρακτη αγαπη. Αυτα. Δε ξερω πως να κλεισω διαφορετικα. Μπορω να γραφω ολο το βραδυ.. Αλλα δε θα χε νοημα.. Καληνυχτα..

kai kala to phra apofash :|

valle to mualo sou na doulepsei, mh kaneis oti sou lene, kai sthn anagkh ligh prwtotupia de vlaptei ;) kai an sou parei polu xrono, kai an to apotelesma einai psilovlakeia palepse to giati oses perissoteres fores to kaneis toso kalutero 8a einai to apotelesma pou vgainei -logw empeirias- kai tote 8a tous ftaseis : :) kai 8a eisai esu sth 8esh tous kai telospantwn an de goustareis esu fame fash, goustarw egw ;]

..

εχετε σταματησει να με νοιωθετε πιστευω, εκτος απο μια. ξερετε ποιοι τωρα που θα διαβασετε την αναρτηση. μα το Θεο, δεν εχω καταλαβει πως αλλαξαν τοσο οι καταστασεις! δε θα το αναλυσω πολυ. απλα πρωτον να μην απορριπτεις κατι επειδη δε το χεις νιωσει και δευτερον να σεβεσαι αυτον που εχεις απεναντι σου γιατι δε ξερεις τι μπορει να νιωσει και πως μπορει να ειναι εκεινη τη στιγμη. και δεν ειναι θυσια, ειναι ανθρωπινη συμπεριφορα, απ αυτη που θα πρεπε να χεις μαθει σπιτακι σου.

τα διαφορετικα χρωματα κλπ αναφερονται και σε διαφορετικα ατομα

κοιτα φιλε μου επειδη μου βγενουν παρορμητικα δε θα νοιαστω για ορθογραφιες.

γαμωτο, ειμαι αυτη που ειμαι! αγαπαω με περιεργο τροπο, δενομαι με περιεργο τροπο, ειμαι ιδιαιτερη σαυτα ΚΑΙ ΝΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΗ ΦΑΣΗ ΜΟΥ! Και μεκνευριζει που ειστε ολοι μονο για τον εαυτο σας! και καλα γιατι μπορω! παρταρχιδια μου babe, ολοι μπορουμε αλλα καποιοι εχουμε τη νοημοσηνη να μη το κανουμε! το οτι κινουμαι με ενα συγκεκριμενο τροπο δε σημαινει οτι μπορεις να με παρεξηγεις! ΑΠ ΤΟ ΝΑ ΜΕ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ, ΡΩΤΑ ΜΕ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ!
και οταν λεω οτι ειμαι αυτη που ειμαι, εννοω οτι αμα γουσταρω θα στα φερω πανω κατω! παρτο χαμπαρι, αν ηθελα να σε προσεγγισω διαφορετικα πρωτον, θα το χα κανει πολυ καιρο τωρα, δευτερον, θα το χες καταλαβει σε πολυ ασχημο βαθμο και τριτον, θα σε ειχα. οποτε να μη ξανακουσω ηλιθιοτητα.
επισης, ναι οκ, ισως να πιστευεις οτι ειναι λαθος μου να αγαπαω και να δινομαι και τελος παντων να ειμαι ανθρωπος που χρειαζεται αυτο το συναισθημα. αυτο να αφησεις να το κρινω μονη μου, γιατι ειναι ακρως καλυτερο απ το ηλιθιο υφακι που αντιμετωπιζω.
now get a life και ασε με ησυχη!


LIVE AND LET THE OTHERS LIVE.

κειμενο ισως χωρις συνοχη

εχω καιρο να γραψω.. τοσο πολυ που δυσκολα θα μπορουσα να πω, εστω να αναφερω περιληπτικα οσα εχουν γινει στη ζωη μου. τελιωσε το σχολειο και νιωθω τοσο περιεργα! δε ξερω αν ειμαι χαρουμενη η οχι. δε ξερω καν τι θα πρεπε να ειμαι.! απ τη μια ειμαι οκ γιατι εχω μπροστα μου ενα ολοκληρο καλοκαιρι να κανω ο,τι γουσταρω και απ την αλλη λυπαμαι, που ατομα που αγαπω τοοσο δε θα ναι μαζι μου του χρονου!
http://www.youtube.com/watch?v=IcsVPis1iNs

χτες ηταν η μερα που πρωτη μου φορα μετανιωσα που ειπα κατι για μενα σε φιλο μου. βασικα μαλλον θα πρεπε να καταλαβω πως δε θα με καταλαβαινε, οπως και γω δεν καταλαβαινα αλλους παλιοτερα. αλλα τελος παντων.

σε λιγες μερες ειναι επισης η 21 ιουνιου, που και καλα θα ναι απ τις ωραιες μου μερες. και καλα ελπιζω δηλαδη!

και που λες αποφασισα this βλακεια to be like an uncommon ημερολογιο :ρ
και βασικα δε με νοιαζει που ειναι κατι δημοσιο, γιατι ουτος η αλλως και ανεκαθεν ημουν ανοιχτο βιβλιο. και μπορει να εχω εντονο το στοιχειο του δραματος σαν ανθρωπος αλλα δεν κρυβω, ουτε αυτα που ωιωθω, ουτε αυτα που σκεφτομαι. οσες φορες εχω μιλησει μεσα απ την καρδια μου και χωρις πολλα σχεδιασματα καταφερα περισσοτερα απ οταν το σκεφτομουν. και αφου μπορεις να γυρισεις καθε μου σελιδα και να τη διαβασεις, τι περισσοτερο και τι λιγοτερο θα δωσει αυτο το blog? μονο το εξωφυλλο δε μπορεις να δεις. και να μπορουσες να το κοιταξεις, δε θα εβγαζες ακρη, γιατι δεν εχει ονομα! το λες οπως θες.

more than a feeliiing (8)